I'm Back!

Hallo, daar ben ik weer! Jullie hebben tijdens mijn VS jaar je email opgegeven voor mijn reisverslag updates. Momenteel ben ik weer in de VS, maar dan voor mijn studie in Nederland.

Ik zal veel op Facebook posten, maar zal ook proberen om af en toe een wat uitgebreider reisverslag te schrijven voor de geïnteresseerde.

Mijn reis naar Kalamazoo verliep redelijk goed. Om 4 uur opgestaan om de laatste dingen nog bij welvaar te pakken en m'n koffers te wegen en dan de auto in, opweg naar Schiphol. Mijn vlucht naar Detroit bleek 70 minuten vertraging te hebben, nu had ik nog maar iets meer dan een uur om m'n overstap te halen. Normaal zou dat ruim genoeg moeten zijn... Toch?!

Op Schiphol ingecheckt voor de vlucht en m'n grote koffer ingeleverd. Toen nog even wat met m'n familie gedronken bij LaPlace. Het afscheid nemen was moeilijk, maar ging goed.
Na dat m'n paspoort was gecheckt door de Marechaussee (die echt nóóit 'goedemorgen' terug zeggen), kon ik naar de gate. Daar waren ze al begonnen met de bagage check en er stond een mega lange rij. Ik ben maar gewoon gaan zitten tot dat de rij weg was (1,5 uur later). Na een ondervraging door een beveiliger (Wat ga je doen? Heb je zelf ingepakt? Heb je niets aangenomen van vreemden?) moest m'n koffer op de band, riem en schoenen uit, zakken leeg en ikzelf door een high tech body scan. Erg vriendelijk personeel overigens! Ik kon gelijk doorlopen, het vliegtuig in, een grote Boeing 777 met 3 rijen met ieder 3 stoelen. Ik zat bij de vleugel, net voor het middengedeelte met keukentje en wc, ik kon dus m'n stoel naar achter doen zonder iemand te storen. De wind was gunstig want de vlucht zou maar 7 uur duren ipv 8.

Toen we in de lucht waren kregen we een uitgebreid ontbijt met koffie. Er was een entertainment systeem aan boord met een schermpje in de stoel voor me, na 'Catch Me If You Can' met Leonardo DiCaprio en Tom Hanks, heb ik een uurtje kunnen slapen. M'n buurman was ook een Nederlandse student. Hij was opweg naar Grand Rapids, MI ook voor 1 semester als onderdeel van z'n Nederlandse studie (bedrijfskunde geloof ik...) ook hij had door de vertraging een krappe overstap. Er werden gezonde snacks uitgedeeld (bah! ;) ), de eerste aflevering gekeken van Suits gekeken en toen weer even de oogjes dicht. Toen ik wakker werd, zaten we al boven noord oost Canada. Ik had een prachtig uitzicht van een weg door niemands land met hier en daar een meer. We moesten nog een paar uur. Samen met mij Nederlandse buurman over de andere buurman aan het gangpad geklommen (Die in een soort van coma lag, niet wakker te krijgen!) om naar de wc te gaan.

Eenmaal geland in Detroit was het 11:05 locale tijd. Om 12:20 zou mijn andere vliegtuig vertrekken. In Europa had je zeeën van tijd gehad, je loopt gewoon even naar de andere terminal en klaar.... Maar niet in Amerika! Daar moesten we eerst door de United States Customs and Border Patrol. Amerikanen moesten links, 'others' moesten rechts. Daar kon je aansluiten in een rij die zigzaggend door een mega grote hal liep. De rij was al goed gevuld. Mede doordat er maar 6 van de 35 checkpoints open waren. Op tv schermen door de ruimte werd schaamteloze VS propoganda uitgezonden. Montages van het Vrijheidsbeeld en mensen met verschillende huidskleuren die 'Welcome!' riepen. Daar tussen door het handige 4 stappen programma om door de controle te komen. Paspoort klaar, import documenten invullen, beantwoord de vragen, en stel je vragen. Allemaal welletjes maar na 30 minuten wachten was ik nog niet aan de beurt. 'Next' werd er geroepen vanachter desk 18, daar zat een man die nog chagrijniger was dan de Nederlandse marechaussee van die ochtend. Na m'n documenten te hebben bekennen vroeg hij waar ik heen ging, wat ik ging doen, waarom ik naar de VS kwam, of ik ook Amerikanen kende ect. Daarna moest ik m'n vingerafdrukken afgeven en in de webcam kijken voor een foto. Na een grote stempel in m'n paspoort mocht ik doorlopen. Daar waren de banden met ruim bagage. Eenmaal mijn koffer gevonden kon ik naar het volgende onderdeel, douanen check. Hier keken ze of de import formulieren (die net waren gecontroleerd) goed waren en of ik iets moest betalen voor import. Dat wankelt het geval dus ik mocht doorlopen. Bij een grote band moest ik m'n grote koffer afgeven, die ging naar het vliegtuig. Ikzelf moest weer door een handbagage en body scan check. Zucht... Eenmaal daar doorheen had ik nog 10 minuten om bij mijn vliegtuig te komen. Die was, natuurlijk, aan de andere kant van het vliegveld. Met m'n veters nog log van de security check naar gate B10 gerent, roltrap op, roltrap af, trap op, gang door, rolband op ("mind your step") en daar was ik dan. Net op tijd. De mevrouw achter de balie zei na het scanner van mn boarding pass 'Hurry hunny, they are about to leave!' Het vliegtuig zat al vol. Op stoel C3 en C4 na. Met zweet op m'n rug plofte ik in m'n stoel. Dikke zucht, ik had het gehaald. Na 40 minuten landde we in Kalamazoo. Op het scherm in de hal stond het logo van de universiteit met daar onder 'Western Welcomes You!'

Helaas bleek dat mijn grote koffer niet zo snel was zoals ik en nog in Detroit stond. Bij de balie kreeg ik een case nummer en flyer mee. Morgen zou ik hem kunnen ophalen, dan pas kwam de volgende vlucht. Ik vond het allemaal prima en was allang blij dat ik het had gered. Tegenover het vliegveld zat het hotel dat ik had geboekt. Ik had een kamer met uitzicht op een mega grote parkeerplaats voor een Super Store. Daar plofte ik op bed. In Nederland was het 20:00, hier pas 14:00. Om wakker te blijven had ik de tv maar aangezet. Tussen bijbel lezingen, nieuws, talkshows en een programma dat de 'leugens van klimaat veranderingen' uitlegde had ik hem maar op de Simpsons gezet.

Tegen een uur of 18 even gedoucht en naar een restaurant naast het hotel gegaan. 'Brewers Junction'. Ik voelde me een beetje ongemakkelijk, alleen in zo'n booth. Ik kreeg m'n drinken. (Mtn Dew natuurlijk!) 75% ijs, 25% frisdrank. Maar hij werd wel gratis bijgevuld. (Zoals overal hier in Amerika) de Signature Arizona BBQ burger leek me wel wat. Ik heb hem niet opgekregen. Nadat ik had afgerekend (inclusief royale fooi, zoals dat hoort hier) kon ik eindelijk slapen. Om 6 uur was ik al wakker. Na een douche kon ik aan het ontbijt in het hotel. Ik had niet zo'n trek in wafels om 8:00 (goh!) dus ging maar voor de toast met jam, en hele vieze koffie.

Om 11 uur uitgecheckt, en sinds dien zit ik hier weer op het vliegveld. Het is nu 13:00 en m'n koffer zou over ongeveer een half uur aan moeten komen. Zodra ik die heb ga ik met een bus naar de campus, daar kan ik in m'n kamer. Morgen ochtend heb ik de introductie dag voor internationale studenten. Ook komen dat m'n kamergenoten aan.

Het weer is prima, vandaag wat wolken maar je kan gewoon zonder jas naar buiten. Ik ben erg benieuwd naar m'n kamer, maar ik ga hier zeker een leuke tijd tegemoet.

Zo, kramp in m'n vingers van het typen. Als je vragen hebt kun je die stellen natuurlijk!

Groetjes,
Stefan